စစ္တပ္နဲ႔ စစ္ဗိုလ္ ... (ေဆာင္းပါး)

ကလိုေစးထူး
ၾကာသပေတးေန႔၊ ဂ်ဴလုိင္လ 17 2008 14:23 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

လက္ရိွ ျမန္မာျပည္ ႏိုင္ငံေရး အေနအထားအရ စစ္တပ္ကို ျပည္သူလူထုဘက္ကို ပါလာေအာင္၊ တနည္း စစ္တပ္နဲ႔ျပည္သူ တသားတည္း ရိွလာေအာင္ စစ္တပ္ထဲက စစ္သားေတြရဲ႕ အေျခအေနေတြနဲ႔ ရပ္တည္ရမႈ အေနအထားကုိ တေစ့တေစာင္း ေလ့လာႏိုင္ဖို႔အတြက္ `စစ္တပ္ထဲမွာ´ ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးကို က်ေနာ္ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။

လတ္တေလာ ေႏွာင္းပုိင္းကာလေတြထဲမွာ အထူးသျဖင့္ စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး ေနာက္ပိုင္းကာလေတြနဲ႔ နာဂစ္မုန္တုိင္း အျဖစ္ဆိုး ေနာက္ပိုင္း ကာလေတြမွာ အမွတ္ရရ သတိထားစရာ အျဖစ္ကေတာ့ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေတြေပၚ (အထူးသျဖင့္ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ) အယူအဆေရးရာ အရပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရပ္တည္ခ်က္အရပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေရးသားလာတဲ့ ျမန္မာစစ္တပ္ အရာရိွငယ္ တခ်ဳိ႕ (တခ်ဳိ႕) ထပ္မံ ေပၚလာတာပါပဲ။ အဲဒီ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ့ ေျပာပုံဆုိပုံ၊ သူတုိ႔ ေရးတဲ့စာေတြေၾကာင့္ အခုစာကို ဆက္ေရးမိတာပါ။

ဒီေတာ့ စစ္တပ္ထဲက အရာရိွခ်င္းအတူတူ အဲဒီလူ တခ်ဳိ႕ (တခ်ဳိ႕) က ဘာ့လုိ႔မ်ား အဲဒီေလာက္ေတာင္ ေမာက္မာျပီး တျခား အရာရိွေတြက ဘာေၾကာင့္ ယဥ္ေက်းရတာလဲ ဆိုတာကို ေတြးမိျပီး၊ မိမိနဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ အလြန္အင္မတန္ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္လွစြာ ေနထုိင္တတ္တဲ့ အရာရိွေတြလို စစ္တပ္ အရာရိွတုိင္း ဘာေၾကာင့္ မေနထုိင္ႏိုင္တာလဲ ဆုိတာေလးကို ေလ့လာၾကည့္ခ်င္တာပါ။

အပြင့္နဲ႔ အရစ္ …

အပြင့္နဲ႔ အရစ္ဆိုတာက တျခားေတာ့ မဟုတ္ပါ။ စစ္ဗိုလ္နဲ႔ တျခားအဆင့္ စစ္သားေတြကို ရည္ညႊန္းခ်င္တာပါပဲ။ စစ္ဗိုလ္နဲ႔ တျခားအဆင့္ရဲ႕ ကြာျခားခ်က္ေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ ရိွတဲ့အနက္ အဓိက အက်ဆုံး ကြာျခားခ်က္တခုကို ျပပါဆုိရင္ `ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္´ ပါပဲ။ စစ္တပ္ထဲကို တိုင္းျပည္ကုိ ခ်စ္လြန္လြန္းလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တျခားအေၾကာင္းနဲ႕ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရာက္လာေရာက္လာ ဘယ္အဆင့္နဲ႔ တပ္ထဲကို ၀င္လာတာလဲ ဆိုတာဟာ စစ္သားေတြရဲ႕ မတူညီတဲ့ `ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္´ ေတြရဲ႕ အစပါပဲ။ အဲဒီ မတူညီတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို အေျခခံရင္းနဲ႔ပဲ အရာရိွဆုိးေတြရဲ႕ ႐ိုင္းစိုင္းတဲ့ အေတြးအေခၚ၊ အက်င့္ဆုိးေတြ အစပ်ိဳးပါတယ္။

စစ္ဗိုလ္ခ်င္း အတူတူမွာေတာင္ တျခားအဆင့္ကေနတဆင့္ စစ္ဗိုလ္ျဖစ္လာတဲ့ လူေတြနဲ႔ စစ္တကၠသိုလ္ ဗုိလ္ေလာင္း သင္တန္းဆင္း စစ္ဗိုလ္ေတြရဲ႕ စစ္တပ္တြင္း ေနရာရမႈဟာ မသိမသာျဖစ္ေစ၊ သိသိသာသာႀကီး ျဖစ္ေစ ျခားနားခ်က္ေတြ ရိွပါတယ္။ ဒါက တခ်က္ပါ။ ဒါကို `စစ္တပ္ထဲမွာ´ ေဆာင္းပါးမွာ က်ေနာ္ တင္ျပခဲ့ၿပီးပါၿပီ။

စစ္တပ္ထဲမွာ တျခားအဆင့္ ဆိုတာက စစ္ဗိုလ္ျဖစ္ဖို႔ လမ္းရိွတယ္ဆိုတာ မွန္ေပမယ့္ ေသေသခ်ာခ်ာ တြက္ဆ ေလ့လာၾကည့္ရင္ အဲဒီ စစ္ဗိုလ္ျဖစ္ဖို႔ လမ္းဟာလည္း အရာရိွစစ္ဗိုလ္နဲ႔ ပလဲနံသင့္ျခင္းဟာ အဓိကအခ်က္ ျဖစ္ေနျပန္တာပါပဲ။ စစ္ဗိုလ္ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ တျခားအဆင့္ တေယာက္ကေတာ့ ေႏွးေကြးလြန္းလွတဲ့ ရာထူး တိုးျမွင့္ခံရမႈေတြနဲ႔သာ ဘ၀ရဲ႕ အခ်ိန္အေတာ္မ်ားမ်ားကုိ စစ္တပ္ထဲမွာ ကုန္ဆုံးရေလ့ရိွတာ မ်ားပါတယ္။ ဒီေတာ့ စစ္စည္းကမ္းအရ ဘာျပစ္မႈမွ မရိွတာနဲ႔တင္ကို အခ်ိန္ကာလ အပုိင္းအျခားအလုိက္ ရာထူးတိုးျမွင့္ခံရတဲ့ စစ္ဗိုလ္ေတြရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဟာ စစ္တပ္ထဲမွာ အေတာက္ပႀကီး ေတာက္ပလုိ႔ ေနပါေတာ့တယ္။

စစ္တပ္ထဲမွာ ရာထူးအဆင့္အလိုက္ စနစ္တက် စီမံကြပ္ကဲရတာမို႔ တျခားအဆင့္ စစ္သည္ေတြဟာ အရာရိွေတြရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ခံ လူတန္းစား ျဖစ္ရတာဟာ ေျပာစရာကိစၥ မဟုတ္ေပမယ့္ အဲဒီ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အာဏာအေပၚမွာ တလြဲဆံပင္ေကာင္း ယစ္မူးမႈက စိုးရိမ္စရာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို စစ္ဗိုလ္မ်ဳိးဟာ သူတို႔ရဲ႕ တပ္တြင္းမွာလည္း လက္ေအာက္ငယ္သားေတြရဲ႕ ႐ိုေသေလးစားမႈ အစစ္အမွန္ကို ရေလ့မရိွပါဘူး။ ျပန္မေျပာသာလို႔၊ ျပႆနာတက္မွာ စိုးလို႔သာ ၿငိမ္ခံေနရတယ္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေႁမြတေကာင္ကို ရြံေၾကာက္ ျဖစ္သလုိ သေဘာထားေလ့ ရိွပါတယ္။

စစ္တပ္ထဲမွာ စစ္သည္ေတာ္တို႔ လိုက္နာျပဳက်င့္အပ္တဲ့ က်င့္၀တ္ ၆၀ ဆိုတာ ရိွပါတယ္။ စစ္တပ္ထဲက ဘယ္လို အဆင့္အတန္း ရာထူးမ်ဳိးကိုမဆို စစ္စည္းကမ္းအရ အေရးယူဖုိ႔ ကိစၥေပၚလာရင္ အဲဒီ စစ္သည္ေတာ္က်င့္၀တ္ ၆၀ စာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ စစ္စည္းကမ္း၊ ဥပေဒပုဒ္မေတြနဲ႔ အေရးယူေလ့ရိွပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စစ္စည္းကမ္း ေဖာက္ဖ်က္တာခ်င္း အတူတူ အရာရိွစစ္ဗိုလ္မ်ားဟာ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံနဲ႔ အေရးယူခံရေလ့ မရိွတတ္ပါဘူး။ အင္မတန္ မဖုံးႏိုင္မဖိႏိုင္ ေပၚလာတဲ့ ျပစ္မႈ ကိစၥမ်ဳိးေတြက်မွပဲ အရာရိွေတြကုိ စစ္စည္းကမ္းအရ အေရးယူေလ့ရိွသလို အေရးယူတဲ့အခါမွာလည္း အတတ္ႏိုင္ဆုံး ေလွ်ာ့ေပါ့တဲ့ ျပစ္ဒဏ္ကုိသာ ေပးေလ့ရိွပါတယ္။ ယုတ္စြအဆုံး အရပ္ဘက္ ေထာင္တန္းက်သြားရင္ေတာင္ အဲဒီ ေထာင္က်သြားတဲ့ စစ္ဗိုလ္ဟာ စစ္တပ္ထဲက ရာထူးအရိွန္ လက္က်န္ေလးကို လာဘ္ေငြ အတန္အသင့္ ျဖည့္တင္းၿပီးေတာ့ ေထာင္မင္းသား လုပ္လို႔ ရပါေသးတယ္။ အဲဒီလိုမ်ိဳး အေျခအေနေတြေၾကာင့္ အေျခခံ စိတ္ဓာတ္မေကာင္းတဲ့ အရာရိွဆိုးေတြကို အဆိပ္ပင္ေရေလာင္းသလို ျဖစ္ေစေတာ့တာပါပဲ။

အဲဒီစိတ္ထားေတြကို လက္ကိုင္ထားၿပီး ျပည္သူေတြနဲ႔ ထိေတြ႔ရတဲ့ `ငါလို တပ္မေတာ္အရာရိွကို …၊ မင္းလိုေကာင္က…´ `ငါ့ကို ဘာေကာင္မွတ္ေနလဲ၊ ဗိုလ္ႀကီးကြ၊ ဗိုလ္မွဴးကြ´ ဆိုတဲ့ အေျပာမ်ိဳးေတြ၊ ႐ိုင္းပ်မႈမ်ိဳးေတြကုိ ၾကားခဲ့ရဖူးတာေတြဟာ သူတုိ႔ စစ္တပ္ထဲမွာ အပစား ေပးခံရတာေၾကာင့္လည္း ပတ္သက္ေနတာပါ။

လက္ရိွ အေနအထားအရ တျခားအဆင့္ စစ္သားေတြမွာထက္စာရင္ ပညာအရည္အခ်င္း၊ ႀကံ့ခိုင္မႈစြမ္းရည္၊ ဉာဏ္ရည္ေတြအျပင္ အရပ္အေမာင္းနဲ႔ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ကအစ စိစစ္ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ အရာရိွ စစ္ဗိုလ္ေတြအတြက္ စစ္တပ္ဟာ `ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ တေလွႀကီးနဲ႔ ေနရာ´ လို႔ေတာင္ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ဗိုလ္ႀကီးဘ၀ကေန အဆင့္ထပ္မတက္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ စစ္ဗိုလ္ကလည္း ေထာက္ပို႔တပ္ရင္းလို၊ ေလ့က်င့္ေရးတပ္ရင္းလိုမ်ဳိး ၀င္ေငြေျဖာင့္တဲ့ တပ္ရင္းေတြမွာ သက္ေတာင့္သက္သာ တာ၀န္ထမ္းခြင့္က ရိွေနပါေသးတယ္။

အာဏာ

`ေငြ´ထက္ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အရာကေတာ့ `အာဏာ´ ပါပဲ။

ပင္ကို အေျခခံစိတ္ဓာတ္ မရင့္က်က္သူအတြက္ `ေငြ´ ဟာ သူ႔ဘ၀ကို ပ်က္စီးေစႏိုင္တာ မွန္ေပမယ့္ အဲဒီလူလက္ထဲကုိ `အာဏာ´ သာ ေရာက္သြားရင္ေတာ့ သူ႔တေယာက္ထဲတင္ကိုသာမက သူနဲ႔ ပတ္သက္လႈပ္ရွားရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ကုိပါ ႐ိုက္ခတ္မႈေတြ ရိွလာေတာ့တာပါပဲ။

အရပ္ထဲမွာေနတုန္းက အလြန္အင္မတန္ ႐ိုး႐ုိးကုပ္ကုပ္ ေနတတ္ေပမယ့္ ဗုိလ္သင္တန္းေအာင္လို႔ သင္တန္းဆင္းလုိ႔ အရာရိွေပါက္စ ျဖစ္လာၿပီဆုိရင္ပဲ `အာဏာ´ ဆုိတဲ့ တံလ်ပ္က ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ စိတ္ဓာတ္မခိုင္မာသူေတြရဲ႕ စိတ္ကို စတင္ ျမဴဆြယ္လိုက္ပါတယ္။ စစ္တပ္ရဲ႕ စည္းကမ္းက်နတဲ့ စစ္စည္းကမ္းအရ လမ္းသြားရင္းနဲ႔ ဆုံမိရင္ေတာင္ တျခားအဆင့္ ျဖစ္သူက အရာရိွကို အေလးျပဳ အ႐ိုအေသေပးရတာမို႔ ပင္ကုိစိတ္ဓာတ္ မခိုင္မာသူရဲ႕ ေျမာက္ႂကြႂကြ စိတ္ကို အဲဒါေလးကအစ လႈပ္ႏွဲ႔ယူပါတယ္။

စစ္တပ္ထဲမွာ တခါတရံမွာ အေျခအေနအရ ေအာက္လက္ငယ္သား တေယာက္ေယာက္ကို ပါး႐ိုက္၊ နား႐ိုက္ ကန္ေက်ာက္ရတာမ်ဳိးေတြ ရိွတတ္ပါတယ္။ (စစ္စည္းကမ္းဥပေဒေတြ ဘာေတြနဲ႔ အေရးမယူခ်င္လို႔ တပည့္လက္သားကုိ ဆုံးမတဲ့ သေဘာမ်ဳိး) ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ ႐ိုက္ႏွက္ဆုံးမရတာကို စစ္တပ္ သေဘာသဘာ၀မို႔ ေျပာစရာ မရိွေပမယ့္ ေဘးထြက္ဆိုးက်ဳိး အေနနဲ႔ကေတာ့ စစ္ဗိုလ္ဆုိးတခ်ဳိ႕ဟာ အဲဒါကို အရသာ ေတြ႔သြားတတ္တာပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ လက္ရိွ ျမန္မာစစ္တပ္ထဲမွာ `စစ္ေျပးမႈ´ ေတြ အရမ္းမ်ားေနရတာဟာ အဲဒီလို အရာရွိေတြရဲ႕ လက္ခ်က္လည္း ပါပါတယ္။

ဒီလို ေျပာလို႔၊ ေရးလို႔ `ဒါျဖင့္ စစ္တပ္ထဲမွာ စစ္ဗိုလ္တုိင္းက အဲဒီလိုပဲ ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ေျပာခ်င္သလား´ လို႔ ေမးစရာ ရိွပါတယ္။ မဟုတ္ပါဘူး။ အာဏာေတြ ဘယ္လိုပဲ ရလာရလာ၊ ရာထူးေတြ ဘယ္လိုပဲ ၾကီးလာၾကီးလာ ပင္ကုိယ္စိတ္ဓာတ္ အေျခခံေကာင္းသူဟာ သူတုိ႔ စစ္တပ္ထဲမွာလည္း အလြန္အင္မတန္ အ႐ိုေသခံရတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းျဖစ္သလို အရပ္ဘက္ ျပည္သူေတြနဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံရတဲ့ အခါမွာလည္း နမူနာယူစဖြယ္ ျဖစ္ေအာင္ ေနထုိင္ေလ့ရိွပါတယ္။

စစ္တပ္ထဲမွာကေတာ့ `ေခၚရင္လာ၊ ခုိင္းရင္လုပ္၊ ခံမေျပာနဲ႔´ ဆိုတဲ့ မူအတိုင္း အဆင္ေျပသလိုလုိ ရိွေနေပမယ့္ ျပင္ပက ျပည္သူေတြကို အဲဒီ စိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာေတာ့ ဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပေတာ့ပါဘူး။ ေတြ႔သမွ်လူကို ကုိယ့္လက္ေအာက္ငယ္သားလို သေဘာထားၿပီး `ဒီေကာင္က ဘာေကာင္မို႔လဲ၊ ငါတုိ႔မွာ ဒီအဆင့္ရဖုိ႔အတြက္ မနည္းႀကိဳးစားလာရတာ၊ ငါ့ကို ဘာေကာင္ထင္ေနလဲ´ ဆုိတဲ့ အေပါက္မ်ဳိး ခ်ဳိးဖုိ႔ကို ၀န္မေလးေတာ့ဘူး။ အခု က်ေနာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံ ဒီအေျခအေနဆိုက္ေနရတာဟာ အဲဒီလုိ လူစားေတြက ႏိုင္ငံရဲ႕ အျမင့္ဆုံးအာဏာကို ရယူထားလုိ႔ပါပဲ။

ဒါဟာ ဘာလဲဆုိေတာ့ ေငြထက္ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ `အာဏာ´ ကို မျမင္ဖူး၊ မူး ျမစ္ ထင္ၾကတာပါပဲ။

လူပါး စစ္ဗိုလ္ …

`လူပါး´ လို႔ သုံးႏႈန္းတာဟာ တကယ္ေတာ့ ေလွာင္ေျပာင္တဲ့ သေဘာမဟုတ္ပါဘူး။ ပါးရည္နပ္ရည္ ရိွတာ၊ အထက္ကိုဆိုလည္း အထက္ကို၊ ေအာက္ကုိဆိုလည္း ေအာက္ကိုအေလ်ာက္ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္ေအာင္ အလိုက္သင့္ ေနထိုင္တတ္တဲ့ စစ္ဗိုလ္မ်ဳိးကို ရည္ညႊန္းလိုတာေၾကာင့္ လူပါး လို႔ သုံးတာပါပဲ။

ဘာမွ မစဥ္းစား မဆင္ျခင္တဲ့ စစ္ဗိုလ္ေတြ စစ္တပ္ထဲမွာ ေျမာက္ျမားစြာ ရိွေနသလို အေျခအေနအမွန္ကို ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္တဲ့ အနည္းငယ္ေသာ လူပါးစစ္ဗိုလ္ေတြလည္း ျမန္မာစစ္တပ္ထဲမွာ ရိွေနတာ အမွန္ပါ။ ခက္တာက အဲဒီလို စစ္ဗိုလ္ေတြ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွာ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ေနရာရလာမွာလဲ၊ အဲဒီစစ္ဗိုလ္ေတြကေရာ `အာဏာ´ ရဲ့ လႈပ္ႏွဲ႔မႈကို ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာအထိ စစ္တပ္ထဲမွာ ေတာင့္ခံႏိုင္မလဲ ဆိုတာက ေမးခြန္းထုတ္စရာပါ။

က်ေနာ္ရဲ႕ ဇာတိေျမ ကရင္ျပည္နယ္က အေရွ႕ေတာင္တုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ (ရတခ) ရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ ရိွေလေတာ့ ရတခ တိုင္းမွဴးေပါင္းစုံ တာ၀န္ယူဖူးတဲ့အနက္ ထူးျခားတဲ့ လူပါးစစ္ဗိုလ္ တုိင္းမွဴးႏွစ္ေယာက္ကို ႀကဳံဖူးပါတယ္။

တေယာက္ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကက္စိန္ပါ။ သူ တိုင္းမွဴးျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ႀကံ႕ဖြတ္အသင္းေတြကို စတင္ဖြဲ႔စည္းၾကတာမို႔ က်ေနာ္တုိ႔ၿမိဳ႕ရဲ႕ ႀကံ႕ဖြတ္အသင္း႐ုံး ဆုိင္းပုဒ္တင္ပြဲကို သူကုိယ္တုိင္ လာၿပီး ဖဲႀကိဳးျဖတ္ဖြင့္လွစ္သလို ၿမိဳ႕နယ္ခန္းမမွာလည္း အသင္း၀င္ေတြကို သူ႔ရဲ႕ ၾသ၀ါဒကို ခံဖို႔အတြက္ နယ္ေျမခံတပ္ရင္းမွဴးက ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြကို စုစည္းထားပါတယ္။ တိုင္းမွဴးေရာက္လာေတာ့ ေန႔လည္ ၁၁ နာရီေက်ာ္ပါၿပီ။ သူက `သားတုိ႔ သမီးတုိ႔ ထမင္းစားၿပီးၾကၿပီလား´ လို႔ ေမးပါတယ္။ အားလုံး တညီတညႊတ္တည္းပဲ `မစားရေသးပါဘူး´ လို႔ေျဖေတာ့ သူက တပ္ရင္းမွဴးကို `မင္း ကေလးေတြကို ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ခန္းမထဲကို ေခၚထားတာလဲ၊ အလကား ဒုကၡေပးထားတယ္´ လို႔ ဆူပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အစည္းအေ၀းကို မစေသးဘဲ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြကို ထမင္းျပန္အစားခိုင္းၿပီးေတာ့ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီခြဲမွ ျပန္စပါတယ္။ အေပၚယံၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့ ဘာမွမဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ႏိုင္ေပမယ့္ တိုင္းမွဴး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကက္စိန္ရဲ႕ အဲဒီ အျပဳအမူေလးကိုပဲ က်ေနာ္တို႔ ၿမိဳ႕သားေတြမွာ ခ်ီးမြမ္းလို႔ မဆုံးပါဘူး။

ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သီဟသူရ သူရစစ္ေမာင္ပါ။ ေခတ္အဆက္ဆက္က တုိင္းမွဴးေတြ လက္ထက္တုန္းက ဘယ္ေတာ့မွ မၿပီးခဲ့တဲ့ ေမာ္လၿမိဳင္သြား ကားလမ္းကုိ အဲဒီတုိင္းမွဴး တက္ၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ကတၱရာ ေက်ာက္ခင္းလမ္းအျဖစ္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဖြင့္လွစ္လိုက္ေတာ့ ၿမိဳ႕ခံျပည္သူေတြက သူ႔ကို အလြန္ သေဘာက်ၾကပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ သူ႔ရဲ႕ စစ္တပ္ထဲမွာလည္း လက္ေအာက္ငယ္သားေတြကုိ ေက်ာသားရင္းသာ မခြဲျခားဘဲ အင္မတန္မွ ေစာင့္ေရွာက္တတ္လိ႔ု စစ္သားေတြရဲ႕ ခ်စ္ခင္ေလးစားမႈကုိလည္း တျခားတုိင္းမွဴးေတြထက္ ပုိရပါတယ္။ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ေပၚမွာဆိုရင္လည္း ၿမိဳ႕ရဲ႕ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး လုပ္ငန္းေတြကို (ျပည္သူေတြကို မထိခိုက္ေစရဘဲ) တကယ္ အလုပ္လုပ္ခဲ့တာေတြ ရိွတာေၾကာင့္ ဒုတိယဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တင္ဦးနဲ႔အတူတူ ရဟတ္ယာဥ္ ပ်က္က်တဲ့အထဲမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္စစ္ေမာင္ ပါသြားေတာ့ ေမာ္လၿမိဳင္ ေစ်းႀကီးက လူေတြ ေတာ္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ၾကတယ္လို႕ ၾကားသိရဖူးပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ လူပါးစစ္ဗိုလ္ေတြကို သူတုိ႔ရဲ႕ လက္ေအာက္ငယ္သားေတြ ေလးစားေနတာ၊ ျပည္သူေတြကလည္း မုန္းမေနတာဟာ သိပ္ခက္ခဲ နက္နဲေနတဲ့ ေသာ့ခ်က္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ လက္ထဲမွာ ရိွေနတဲ့ `အာဏာ´ ဆုိတဲ့ အရာကို တခ်ိဳ႕အခ်ိန္ေတြမွာ ေခတၱခဏ ေမ့ထားၿပီးေသာ္လည္းေကာင္း၊ အဲဒီ အာဏာကို အလြဲသုံးစား မလုပ္တာဟာလည္းေကာင္း အစရိွတဲ့ ပါးနပ္မႈေတြေၾကာင့္ပါပဲ။

အပြင့္ဆိုသည္မွာ …

ပုခုံးေပၚမွာ အပြင့္ေသးေသး တပြင့္ စၿပီး ရလိုက္တယ္ ဆုိတာဟာ တကယ္တမ္း ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားလိုက္မယ္ဆိုရင္ အဲဒါဟာ `ျပည္သူ႔၀န္´ ဆိုတဲ့ ထမ္းတံပုိးကုိ သူတို႔ ပုခုံးေပၚ တင္ေပးလိုက္တာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ တပြင့္ကေန ႏွစ္ပြင့္၊ ႏွစ္ပြင့္ကေန သုံးပြင့္၊ သုံးပြင့္ကေန တေခြ …၊ အဲဒီလိုနဲ႔ အပြင့္အေရာင္ ပုိေျပာင္လာေလေလ၊ အပြင့္ေတြ ပိုမ်ားလာေလေလ ပုခုံးေပၚက ထမ္းတံပိုးႀကီးက ႀကီးလာေလေလ ဆုိတာမ်ဳိးပဲ ျဖစ္ရမွာပါ။ အခုကေတာ့ ပုခုံးေပၚက အပြင့္ကို ထမ္းတံပိုးလုိ႔ သေဘာထားတဲ့ စစ္ဗိုလ္ေတြအစား `တန္ခိုး အရိွန္အ၀ါ´ လုိ႔ သေဘာထားၾကတဲ့ စစ္ဗိုလ္ေတြ ပိုမ်ားေနရတာေၾကာင့္ စစ္တပ္မွာ နာမည္ပ်က္ရပါတယ္။ အဲဒီ နာမည္ပ်က္မႈေတြကို ျပန္ၿပီး အဖတ္ဆယ္ဖုိ႔ ဆိုတာကလည္း ပုခုံးေပၚမွာ အပြင့္ေတြ ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ အဲဒီ စစ္ဗိုလ္ေတြမွာပဲ တာ၀န္ရိွပါတယ္။

စစ္တပ္နဲ႔ စစ္ဗိုလ္ …

`စစ္တပ္ဆိုတာဟာ တိုင္းျပည္အတြက္ မရိွမျဖစ္ အဖြဲ႔အစည္း´ ဆုိတာကို စစ္ဗိုလ္တုိင္းက ေျပာေလ့ရိွပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလိုသာ ေျပာလိုက္တယ္ စစ္တပ္သိကၡာတက္ေအာင္ ဘာလုပ္သင့္သလဲ ဆုိတာကိုေတာ့ စစ္တပ္ရဲ႕ အႀကီးအကဲဆိုသူ ေခါင္းေဆာင္ စစ္ဗိုလ္ကအစ ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္ျခင္း မရိွပါဘူး။ အဲဒီလို ေခါင္းေဆာင္ရဲ့ သစၥာေတာ္ကို ခံေနရတဲ့ စစ္ဗိုလ္ အယုတ္အလတ္ အျမတ္မေရြးေတြကေရာ ေနာင္တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ သူတို႔တေတြရဲ့ လက္ထဲကို စစ္တပ္ေရာက္လာခဲ့ရင္ ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ ….။

အထက္မွာ က်ေနာ္ တင္ျပခဲ့သလို `ငါတို႔မွာ ဒီအဆင့္ရဖို႔ မနည္းႀကိဳးစားလာရတာ… အခု ငါတို႔ အလွည့္ေရာက္ၿပီ၊ က်န္တဲ့ေကာင္ေတြ နာဖို႔သာျပင္ထား´ ဆုိတဲ့ အေတြးမ်ိဳးနဲ႔ စစ္ဗိုလ္ေတြ စစ္တပ္ထဲမွာ မ်ားသထက္ မ်ားလာတာကိုေတာ့ မလိုလားတာ အမွန္ပါ။

စစ္တပ္ထဲက စစ္သားေဟာင္းၾကီး တဦးရဲ႕ စကားတခြန္းကို ဖတ္မွတ္ဖူးခဲ့တာ မွတ္သားစရာ ေကာင္းလွတာမို႔ ျပန္လည္ ေဖာက္သည္ခ်ပါရေစ …။

`ငါ့သားမ်ား စစ္ထဲ၀င္ရင္ေလ …၊ သူ႔ကို ေျပာလိုက္စမ္းပါကြာ၊ စစ္တပ္ဆိုတာဟာ ေယာက္်ားေကာင္း ေယာက်္ားျမတ္ေတြကို ေမြးထုတ္ေပးတဲ့ ေက်ာင္းႀကီးေပါ့´

ကလိုေစးထူး

Print this post

0 comments: